De witte kuip is een waterdichte constructie van gewapend beton. Hiermee kunnen kelders worden afgedicht tegen grond- en kwelwater. Hier kunt u lezen wat het naast kelderafdichting kan doen, hoeveel het kost en wat u moet weten over het plannen en bouwen van een witte badkuip.
De belangrijkste zaken in één oogopslag
Wat is een witte kuip?
Het is een waterondoorlatende constructie van gewapend beton. De bodemplaat en buitenwanden vormen als het ware een gesloten kuip. Deze is gemaakt van waterdicht beton, kortstondig waterdicht beton.
Waar wordt de witte kuip van de bouwtechnologie voor gebruikt?
De witte kuip wordt zowel gebruikt bij kelderafdichting, om grond- en kwelwater tegen te houden, als bij de aanleg van zwembaden en opvangbekkens, met als doel het natte element op zijn plaats te houden.
Hoe lang gaat een witte kuip mee?
De constructie is complex, maar een witte kuip heeft een levensduur van ongeveer 80 jaar, wat extreem lang is in vergelijking met alternatieve bouwmethoden. Bouwers die waarde hechten aan een kelderverdieping kunnen daarom overwegen om een bouwbedrijf met de beproefde bouwtechnologie in dienst te nemen.
Kelderafdichting met een witte kuip
Voor eigenaren van onroerend goed is water in de kelder een echte nachtmerrie. Bij natte muren spreekt men van verticale vochtindringing, wat meestal duidt op een beschadigde afdichting. Een defecte bodemplaat kan worden geconcludeerd als het grondwater direct door de bodem dringt. Hoe dan ook, er moet snel actie worden ondernomen. Doordat eenmaal via de wanden en het plafond vocht de ruimtes boven de kelder bereikt, bestaat niet alleen op veel plaatsen het risico op schimmelgroei, maar uiteindelijk ook op beschadiging van de gehele constructie. U ziet dus dat het belangrijk is om koste wat het kost te voorkomen dat water de kelder binnendringt.
Bouwers die in dit opzicht aan de veilige kant willen blijven, doen er goed aan zorgvuldig om te gaan met het onderwerp kelderafdichting. Omdat niet alle afdichtingen hetzelfde zijn. De aard ervan hangt eerder af van een aantal factoren, zoals het type ondergrond en het geplande gebruik van het gebouw. Daarnaast is het bepalend of water een drukkende of niet-drukkende werking heeft op een gebouw, of kwelwater een bedreiging vormt of voorkomt in de vorm van bodemvocht. Bij het bouwen van een waterdichte kelder kun je niet om twee beproefde bouwtechnieken heen: de zwarte kuip en de witte kuip.
Zwarte kuip versus witte kuip
De zwarte kuip was ooit een zijafdichting van de kelder, liefst met teer. Het gewenste effect duurde echter niet erg lang. Tegenwoordig heeft zo'n constructie weinig meer gemeen met de eerste "stappen". Hieruit is eerder een complexe kelderafdichting ontstaan, waarvan de buitenste afdichtingshuid is gemaakt van zwart - en dus gelijknamig - bitumen of kunststof dat een effectieve bescherming biedt tegen grond- en kwelwater. Daarnaast is er soms perimeterisolatie, condenswaterafvoer en opvulling met optimale kweleigenschappen rondom het gebouw.
De witte tank is een constructie die indruk maakt doordat hij - in tegenstelling tot de zwarte tank - geen extra afdichtingslaag nodig heeft omdat het er al een is. In de regel wordt de witte kuip een verdieping hoog gebouwd, met zowel de vloerplaat als de buitenwanden als een op zichzelf staande kuip met een hoge weerstand tegen binnendringen van water.
Hier zie je het sproeien van een zwarte kuip.
Gebruiksklassen en stressklassen van de witte kuip
Het bouwproject met een witte kuip is gebaseerd op de "Waterondoorlatende betonconstructies" (WU) richtlijnen van het Duitse Comité voor Gewapend Beton. Dit definieert twee belastingsklassen en twee gebruiksklassen.
Blootstellingsklassen van witte badkuipen volgens WU-richtlijnen
- Stressklasse I: permanent en incidenteel persend water
- Blootstellingsklasse II: bodemvocht en water dat van de muur loopt
Gebruik klassen van witte kuipen volgens de WU-richtlijnen
- Gebruiksklasse A: laat geen vloeibaar water door. Deze klasse komt veel voor in de woningbouw.
- Gebruiksklasse B: laat beperkte waterindringing toe. De klasse wordt bijvoorbeeld gebruikt voor garages.
Een huis bouwen met een witte kuip: de gebruikelijke procedure
De statische en structurele eisen van de witte kuip maken een professionele planning en zorgvuldige uitvoering essentieel. Bedrijven die gespecialiseerd zijn in het construeren van waterdichte betonelementen begeleiden doorgaans het gehele project, van de eerste voorbereiding van de planningsdocumenten, via implementatie en monitoring op de bouwplaats tot de nabehandeling van het beton ter plaatse. Deskundigen stellen allereerst een bodemrapport op, op basis waarvan ze complexe berekeningen uitvoeren, onder meer met betrekking tot de benodigde betonsterktes en wapening - ook wel constructiestaal genoemd.
Mogelijke constructiemethoden voor witte kuipen
- zonder ongecontroleerde scheidingsscheuren: dit betekent dat beperkte spanningen ten koste van alles worden vermeden.
- Beperking van de scheurbreedtes : Dit wordt bereikt door middel van scheurverdelende wapening die de optredende trekspanningen opvangt.
- Constructie met goedgekeurde scheidingsscheuren: Allereerst worden scheuren geaccepteerd, waarvan de vorming al in de tocht is meegenomen en deze worden afgedicht.
Met betrekking tot de beperking van scheurbreedtes moet worden opgemerkt dat hoe groter de dikte van het onderdeel, hoe groter de beperkte belasting en dat er meer wapening moet worden gebruikt. Ontwerpelementen - bijvoorbeeld nissen - zijn een risico, omdat daar zogenaamde kerfspanningen optreden die het ontstaan van scheuren bevorderen. Om deze reden moeten dergelijke elementen worden vermeden. Als dit niet mogelijk is, is extra wapening essentieel. Als waterdichte doorvoeringen - bijvoorbeeld in de vorm van buisdoorvoeringen - nodig zijn, moeten deze haaks worden aangebracht.
Nadeel van de witte kuip: gewrichten zijn zwakke punten
Bij het construeren van een witte kuip wordt bijzondere aandacht besteed aan de voegafdichting tussen wand en vloer. Omdat gewrichten in de eerste plaats op zich zwakke punten zijn. Het gebruik van alleen waterdicht beton betekent niet dat een witte tank volledig luchtdicht is. De redenen hiervoor zijn diffusie, drukgradiënt en capillair absorptievermogen. Om het water succesvol uit de kelder te houden, worden de voegen afgedicht met voegplaten, voegbanden of injectieslangen.
Als het om verbindingen gaat, maken experts onderscheid tussen verschillende ontwerpen: bewegingsvoegen hebben bijvoorbeeld de functie temperatuurveranderingen te compenseren. Op de plaatsen waar de kans op scheuren in het jonge beton kan ontstaan, zijn schijnvoegen gepland. Het is dus een kwestie van opzettelijke verzwakking, die gecontroleerd moet worden bewerkstelligd. Constructievoegen ontstaan wanneer componenten te groot zijn voor een enkel betonproces. Bij toepassing van elementwanden dient rekening te worden gehouden met verticale stootvoegen.
De kosten van een wit bad
Uiteindelijk is de situatie dat, vergeleken met de zwarte kuip, een witte kuip de eenvoudigere constructie is. De uitgebreide planning, de complexe berekening, de zorgvuldige uitvoering en de nauwkeurige opvolging vergen echter een aanzienlijke inspanning. Aan het eind van de dag genieten bouwers van een duurzame constructie die voorkomt dat grond- en kwelwater binnendringt. Dit alles heeft natuurlijk zijn prijs.
De kosten voor een witbad zijn daarom meestal hoger dan die voor een zwartbad kunnen worden ingeschat. De meerkosten bedragen tussen de tien en 25 procent. Dat betekent: als gebouweigenaren 35.000 euro betalen voor bijvoorbeeld een kelder met een zwarte kuip, ligt de prijs voor een witte kuip tussen de 38.500 en 43.750 euro. Dit is natuurlijk een behoorlijke prijsklasse, maar het zijn de individuele omstandigheden ter plaatse en de inschattingen van het gecontracteerde bouwbedrijf die voor een groot deel bepalen hoe diep je in je portemonnee moet graven.
