Schimmels groeien waar het vochtig is. Daarom is het zo belangrijk om de kelder van binnen en van buiten af te dichten. We leggen uit hoe u uw kelder permanent kunt drogen.
Of het nu oud = "" of nieuw is, solide of lichtgewicht: vocht bedreigt elk gebouw. Ongeveer 60 procent van de oude gebouwen heeft vochtige kelders die moeten worden afgesloten. Zeehonden zijn broos geworden, vaak onbestaande. De daaropvolgende afdichting is een van de moeilijkste moderniseringswerkzaamheden. Ongeveer elke tiende kelderrenovatie is defect. Daarom is prof. Dr. Helmut Weber, specialist in bouwbescherming, tips over methoden en materialen: `` Elk bouwmateriaal heeft een voor hem kenmerkend vochtgehalte, het zogenaamde 'evenwichtsvochtgehalte'. Ook al fluctueert het licht en volgt het het vochtgehalte van de omgevingslucht, de waarde is nog steeds kenmerkend voor dit bouwmateriaal Als het beduidend hoger is, moet je uitzoeken waar het teveel vandaan komt, want het veroorzaakt problemen: gipsblaren en vallen eraf,Zoutranden ontstaan, voegen worden broos, houtrot, mos kan groeien, ook droogrot en algen. In het ergste geval verliezen muren hun stabiliteit. "
Zodra de muur vochtig is, schimmel en co. Snel bezinken. Daarom moeten keldermuren goed worden afgesloten.
Oorzaken van vochtige kelders
Als er geen afdichtingen op de keldermuren zijn, neemt het bouwmateriaal water op, afhankelijk van het absorptievermogen en de porositeit. Water dat opstijgt uit de aarde, maar ook kwel of regenwater dat van buitenaf door de muren drukt. Het migreert in de poriën naar waar het kan verdampen, d.w.z. naar binnen naar de kelder, naar boven en naar buiten. Experts spreken van capillair transport. Met het water komen vervuilende stoffen in de muren, voornamelijk chloride-, sulfaat- en nitraatverbindingen. Zodra het water aan de basis verdampt, blijft er zoutuitbloeiing achter. Veel van deze zouten trekken water aan, dus ze hebben een hygroscopisch effect - naast capillair transport. De grotere wateropname leidt tot meer verdamping, wat weer leidt tot meer zoutvorming - de schade wordt steeds groter. In oudere gebouwen overschrijdt de hygroscopische wateropname vaak de capillair.
Vind vochtige plekken en vervuilers
Eerst moet je weten waar en hoe het vocht het huis binnenkomt. Hygrometers zijn goede speurhonden. Ze registreren de temperatuur en vochtigheid van oppervlakken, zodat vochtige muren nauwkeurig kunnen worden bepaald. Dieptesondes detecteren het vocht in het hout. Potentiaalmeters signaleren roestende wapeningsstaven. Hierbij geldt: hoe sterker de stroom vloeit, hoe meer roest er is. Een infraroodcamera laat de nesten van vocht zien: vochtig materiaal reflecteert infraroodstralen minder dan droge. Vaak wordt de oorzaak echter alleen gevonden door het opgraven van de keldermuur, trap of buiskoker.
Afdichting kelder: droge muren
Om de keldermuren te drogen, kunt u verwarmingsstaven in de kanalen steken (zie afbeelding) of een hoogfrequente methode gebruiken. De laatste methode vereist een hoogfrequente generator. Dit is ongeveer zo groot als een koelkast, heeft 380 volt nodig en is met een kabel verbonden met twee aluminium platen. Ze zitten binnen en buiten op de natte muur. Een half uur is genoeg om 50 centimeter wanddikte te drogen. Om ervoor te zorgen dat de muur niet snel weer nat wordt, moet u geschikte methoden gebruiken om de lekkende en vochtige gebieden die u hebt gevonden doelgericht af te dichten.
Sluit de kelder af: leg de horizontale barrière
Een horizontale barrière wordt gelegd met verschillende barrièrelagen.
Horizontale barrières onder het aardoppervlak kunnen voorkomen dat het water stijgt. Om te voorkomen dat het vocht zijdelings door de aarde dringt, is het belangrijk om de kelder verticaal van binnen of van buiten af te sluiten. Al met al veel moeite, maar daarna blijft de muur droog. Dit bespaart u niet alleen stookkosten, maar voorkomt ook schimmel. Want als de muren vochtig zijn, verschijnen er vaak donkere plekken, schilfert het gips af, bladdert de verf af en komt het behang los. Een goede voedingsbodem voor schimmels waarvan de sporen en stofwisselingsproducten giftig zijn en allergieën, astma, bronchitis en reuma kunnen veroorzaken. Er worden verschillende methoden gebruikt, afhankelijk van of u de kelder van een oud of nieuw gebouw wilt afsluiten met een horizontale barrière.
Horizontale barrière in nieuwe gebouwen
In nieuwbouw worden hiervoor meestal bitumineuze afdichtingsmembranen of versterkte kunststoffolies gebruikt, minimaal twee millimeter dik. Deze vereisen een gladde basis van barrièremortel of barrièrebeton. In de meeste gevallen worden zelfs meerdere horizontale lagen gelegd. De eerste is direct aan de fundering bevestigd en een tweede boven de grond en tegelijkertijd onder het kelderplafond.
De muur is opengesneden met een zaag.
Horizontale barrière in oude gebouwen
Ook uw keldermuren kunt u nadien afsluiten met de horizontale barrière. Hiervoor worden plaatwerk of chemische vulmaterialen gebruikt. Welke methode u uiteindelijk gebruikt, hangt af van hoe gemakkelijk u bij de probleemgebieden kunt komen. Als je plaatwerk als barrièrelaag gebruikt, moet de muur eerst worden gescheiden. Hiervoor kunt u verschillende zagen gebruiken, waarvan de tanden zijn voorzien van hardmetaal of diamant. Ze eten zich constant een weg door de muur. Hogedrukwiggen beveiligen de opening. Een cirkelzaag zaagt muren tot 70 centimeter dik. Bij nog dikkere muren wordt een groot zwaard of draadzaag gebruikt.
Vellen worden als barrièrelaag in de muur gehamerd.
De roestvrijstalen plaat wordt vervolgens met snelle slagen tot een continue verbinding gedreven. Net als bij zagen heb je meestal een grote werkruimte voor de muur nodig. Maar er zijn ook kortere sloophamers en metalen platen met een pijlvormige, verdikte voorkant die trillingsarm ingeslagen kunnen worden.
Sluit de keldermuur af met verkiezeling
Vaak zijn de vochtige plekken van het voltooide gebouw moeilijk te bereiken en is het vervolgens moeilijk afdichten met metalen platen. De methode van verkiezeling om de kelder af te dichten heeft zich al jaren bewezen. Tijdens dit chemische proces raken de poriën van de wand verstopt en hebben zo een waterafstotende werking. Dat is hoe je het doet:
- Boor gaten in de muur onder een hoek van 16 centimeter naar beneden. Deze moeten een diameter hebben van ongeveer 20 millimeter. Bij het boren aan één zijde strekken de kanalen zich bijna door de gehele wand uit.
- Gebruik vervolgens een stofzuiger om het boorstof uit de gaten te verwijderen en druk injectoren van hoogwaardig kunststof met een nylon aambeeld in de gaten.
- Om de gaten te vullen, sluit u een drukspuit aan op de injectoren en giet u hiermee het kiezelmiddel in de muur.
- Na afronding van het proces de gaten afdichten met reparatiemortel.
Let op: Als meer dan 60 procent van de poriënruimte is gevuld met water, werkt verkiezeling niet.
Breng verticale afdichting aan op de keldermuur
Een verticale afdichting moet minimaal 20 centimeter onder de horizontale barrière reiken. Nu kunt u beslissen of u de keldermuur van buitenaf of van binnenuit wilt afdichten. Indien mogelijk moet u ook van buitenaf afdichten, hoewel dit grote grondwerken vereist. Alleen van binnen drogen is goedkoper, maar de keldermuur zelf blijft vochtig.
Afdichting van de kelder: buiten
Als je de keldermuren van buitenaf afsluit, moet je eerst het oude pleisterwerk verwijderen en voegen en brokkelende stenen eruit schrapen. Oneffenheden worden geëgaliseerd met een spuitvoeg en een egaliserende pleister wordt aangebracht. Hierover wordt tweelaags afdichtingsslurry aangebracht. Ook bitumencoatings zijn geschikt, die aan de buitenzijde extra worden afgedekt met een laag bitumen of kunststof. Deze stroken moeten in twee lagen worden verlijmd. De naden moeten elkaar ongeveer tien centimeter overlappen, of zelfs 30 centimeter in het geval van opstuwing.
Links: Afdichten onder en buiten (tot 30 centimeter boven de grond) is de beste en duurste methode. De muur is erg droog.
Rechts: Het afdichten en isoleren van de kelder aan de buitenkant zorgt voor warmte. U legt een afvoersysteem aan dat water veilig afvoert.
Afdichting van de kelder: binnen
Het afdichten van de kelder van binnenuit is altijd een noodoplossing - bijvoorbeeld omdat uitbreidingen of verharde paden de toegang tot de buitenste keldermuur verhinderen. Voor een verticale afdichting van binnenuit moet de muur ook waterpas zijn en moeten brokkelige delen worden afgestoten. Dan worden speciale afdichtingssystemen gebruikt die op elkaar bouwen. Eerst breng je een primer aan, dan een afdichtingsslurry. Daarna volgt een flexibele plamuur die eventuele oneffenheden in de ondergrond compenseert. Een speciale restauratiepleister vormt de laatste laag. Moeten de keldermuren ook worden geïsoleerd, dan kunt u geschikte isolatieplaten op het restauratiepleister aanbrengen. In beide gevallen dient u een dampdoorlatende silicaatverf aan te brengen als visuele coating.
Links: je komt er gemakkelijk van binnenuit. De binnenkant van de kelder afdichten en isoleren is altijd mogelijk, maar het is de slechtste oplossing. Omdat de muur vochtig blijft en alleen aan de oppervlakte droog is.
Rechts: Als u de kelder van boven en van binnen afdicht, blijft de muur vochtig, maar graven wordt bespaard. Breng edelpleister of impregnering aan op de ondergrond.
