Teken bij honden zijn een niet te onderschatten gevaar voor de gezondheid van onze trouwe viervoeters. Het is daarom belangrijk om een goed begrip te hebben van de parasieten, hun ziekteverwekkers en preventieve maatregelen. Omdat borreliose, anaplasmose of babesiose kan leiden tot levensbedreigende complicaties.
Wereldwijd zijn ongeveer 900 soorten teken bekend, waarvan de Europese teek (Ixodidae) het belangrijkste huis is. Leren teken leven voornamelijk in de tropen en subtropen. Alle tekensoorten behoren tot de klasse van spinachtigen en tot de subklasse van mijten. Als bloedzuigende ectoparasieten zijn ze uitsluitend gespecialiseerd in gewervelde dieren, inclusief mensen. Deze specialisatie is te danken aan de vergelijkbare samenstelling van voedingsstoffen in het bloed van alle gewervelde dieren. Het gaat over
- Eiwitten
- hemoglobine
- albumine
- Globulin
- Lipiden
- Cholesterol.
Deze voedingsstoffen zijn nodig voor de parasieten voor hun succesvolle ontwikkeling van larve tot volwassen dier, inclusief de uiteindelijke ovipositie door de vrouwelijke teken. Het aantal hosts dat een teek nodig heeft tijdens zijn levenscyclus, is afhankelijk van het type teek. Sommige soorten hebben maar één gastheer nodig, terwijl andere meerdere gastheerwisselingen nodig hebben.
Van de larve tot de volwassen teek
Omdat ze tot de subklasse van mijten behoren, doorlopen teken na het uitkomen drie ontwikkelingsstadia.
- Larve, 6 poten, 0,5 x 0,4 mm
- Nimf, 8 poten, 1,2 x 0,85 mm
- Volwassene, 8 poten, 3,8 x 2,6 mm
Hoeveel bloedmaaltijden een teek nodig heeft tijdens zijn ontwikkeling van uitkomen tot volwassenheid, hangt af van het type teek. De meest voorkomende soort in Duitsland, de "gewone houttik", heeft een maaltijd nodig voor elke ontwikkelingsfase. Slechts een paar dagen na het uitkomen zoekt de larve knaagdieren als geschikte tussengastheer en zuigt tot 3 dagen. Als de larve doorweekt is, verlaat hij de gastheer en ontwikkelt zich in een periode van enkele maanden tot een nimf. Deze zoekt op zijn beurt een geschikte gastheer om na het zuigen de ontwikkelingsfase van de volwassen teek in te gaan. Elke fase eindigt met een rui.
Goed om te weten: Een buitentemperatuur van 7 graden Celsius bevordert de activiteit van de parasieten. Daarom zijn teken niet ongebruikelijk bij honden in milde winters. Hete zomers met een lage luchtvochtigheid zijn dodelijk voor teken als ze opdrogen in de hitte. Optimale omgevingscondities zijn een luchtvochtigheid van 80 procent en gemiddelde temperaturen.
Zodra de temperaturen zachter zijn, kan de hond bijna overal teken vangen: in de wei, in het bos, zelfs in de moestuin.
Teken komen veel voor in Duitsland
Op dit moment zijn er in Duitsland vijf soorten teken waarvan de beten een risico vormen voor honden.
Gemeenschappelijke houten bok
- Voorval: in heel Duitsland en Europa tot 1.500 meter boven zeeniveau
- Gastheren: alle gewervelde dieren
- Activiteit: actief bij milde temperaturen vanaf 7 graden Celsius ongeacht het seizoen
- Habitat: bossen, stadsparken, tuinen
- Onderscheidend kenmerk: zwart schild en meestal roodbruine kleur
- Ziekten: TBE-virus, ziekte van Lyme, anaplasmose, Ehrlichiose, tekenverlamming
Alluviale bos teek
- Voorkomen: in het oosten en zuidwesten van Duitsland en in het oosten en zuidoosten van Europa
- Gastheren: voornamelijk honden en paarden
- Activiteit: van februari tot mei en van augustus tot het begin van de winter
- Habitat: Wetlands zoals uiterwaarden, weilanden, bossen, braakland en heidevelden
- Onderscheidend kenmerk: gestreepte witte tekening op een donkere achtergrond
- Ziekten: voornamelijk babesiose, bekend als hondenmalaria, tekenverlamming
Egel teek
- Voorkomen: in heel Europa, maar ook in Noord-Afrika en Azië
- Gastheren: zeer zelden mensen, vaak kleine zoogdieren en honden
- Activiteit: van maart tot november
- Habitat: tijdens actief foerageren in de herbergen en gangen van de gastheren
- Onderscheidend kenmerk: donkere kleur op een lichte achtergrond
- Ziekten: ziekte van Lyme, TBE-virus
Schapenvink of lentebostek
- Voorkomen: zeldzaam in Zuid-Duitsland, hier de voorkeur in streken waar schapen grazen
- Gastheren: alle gewervelde dieren
- Activiteit: alleen in warme maanden
- Habitat: lichte bossen en in de zon belichte weilanden
- Onderscheidend kenmerk: bruin met lichte aftekeningen en licht achterlabel
- Ziekten: Q-koorts, tularemie, Rocky Mountains spotted fever, runderanaplasmose en canine babesiose, tekenverlamming
Bruine hondenteek
- Voorkomen: Zuid-Europa, zeer zeldzaam ten noorden van de Alpen
- Gastheren: voornamelijk honden
- Activiteit: zomer en het hele jaar door in verwarmde kamers
- Habitat: alle warme streken en warme schuilplaatsen in gesloten ruimtes
- Onderscheidend kenmerk: uniforme roodbruine kleur
- Ziekten: babesiose, ehrlichiose, anaplasmose, hepatozoonose
Duitsland kent vier soorten teken die gevaarlijk kunnen zijn voor honden.
Honden als ideale gastheren voor teken
Honden bewegen zich precies waar de onbeminde parasieten het liefst zijn. Maar hoe komen teken van een grassprietje of een tak van een struik bij de hond? Afhankelijk van hun soort gebruiken de parasieten twee verschillende strategieën.
Meer loerend
voorbeeld: gewone houttik, bruine hondentek
Deze soorten klampen zich vast aan een plant met hun achterste paar poten. Ze strekken hun voorpoten ver naar buiten zodra ze de nadering van een potentiële gastheer via Haller's orgel of trillingen waarnemen. Als de gastheer nu de uitgestrekte benen aanraakt, klampt de teek zich eraan vast. De teek is niet kieskeurig en neemt elke gastheer die een bloedmaaltijd belooft.
Hunter-
voorbeeld: alluviale bosvink, hyalomma-vink
De alluviale bosteken, die in Duitsland steeds vaker voorkomen, en het tropische geslacht Hyalomma, die in Midden-Europa zijn geïntroduceerd, behoren tot de jagers. Ze zoeken actief naar geschikte gastheren en gebruiken daarbij hun ogen en het orgel van Haller. Deze soorten zijn in staat hun slachtoffer over een afstand van maximaal 10 meter te identificeren en ze gericht gedurende enkele minuten te achtervolgen. De jagers verplaatsen zich met een snelheid van 5 tot 8 meter per uur. Alleen de Hyalomma-teek bereikt sneller de snelheid van draaien, maar vormt volgens de huidige kennis alleen een gevaar voor mensen en grote zoogdieren zoals paarden.
Het Haller- of Haller-orgel is een chemoreceptor die zich in het voorste paar benen bevindt. Het is bij alle teken even goed ontwikkeld en reageert op de geur van melkzuur, ammoniak, kooldioxide en boterzuur. Deze stoffen zitten in het zweet en de adem van de gastheer.
Teken bij honden: dit gebeurt als je bijt
De teek prikt met zijn complexe mondstuk in het oppervlak van de huid en verwondt de fijnste bloedcapillairen die in het weefsel zijn ingebed. De parasiet neemt het opgehoopte bloed op via de slurf. Deze slurf is uitgerust met kleine tanden die als weerhaken fungeren. Hierdoor heeft de bloedzuiger een stevige grip op de huid van de gastheer en is het nauwelijks mogelijk om deze met verdedigende bewegingen te verwijderen. Vrouwelijke schildpad-teken, zoals het geslacht “gewone houttik”, zwellen tot twintig keer hun oorspronkelijke volume tijdens het eten.
Om ongestoord en gedurende de vereiste tijd voedsel te kunnen eten, ontwikkelden de parasieten in de loop van de evolutie een intelligente strategie door via hun speeksel verschillende enzymen in de wond af te geven.
Voorkom verschillende enzymen, hormonen en signaalstoffen zoals prostaglandines, histamine, serotonine of bradykinine
- bloedstolling en wondsluiting
- ontstekingsreacties onderdrukken
- het gevoel van pijn remmen
- afweerreacties van de gastheer remmen.
Het tekenspeeksel bevat niet alleen enzymen, hormonen en signaalstoffen, maar ook tal van bacteriën en virussen die bij de gastheer ernstige ziekten kunnen veroorzaken. Er zijn andere ziekteverwekkende bacteriën en virussen in de darm van de teken, die na een bepaalde periode van zuigen ook op de bijtplaats terechtkomen.
Hoewel gastheerspecifieke immunomodulatoren meestal een allergische reactie bij de gastheer voorkomen, kunnen in zeldzame gevallen toch allergische reacties optreden, die bij intensiever contact verergeren. Dit kan resulteren in positieve onderlinge relaties voor de gastheer doordat immuniteit wordt ontwikkeld. Muizen werden bijvoorbeeld immuun voor de ziekte van Lyme nadat ze eerder meerdere keren waren gestoken door niet-geïnfecteerde teken.
Bij kinderen of jonge honden kan de beet een tekenverlamming ontwikkelen, die dodelijk is als deze niet wordt behandeld. Tot nu toe is bekend dat 40 soorten teek, waaronder de alluviale bos- en schapenteken en de gewone houttik, triggers zijn.
Tekenbeten jeuken ongemakkelijk. Sommige honden proberen daarom de teek te krabben of te bijten.
Teken correct verwijderen bij honden
Teken op honden moeten zo snel mogelijk worden verwijderd. Als u deze niet met uw blote vingers wilt verwijderen, kunt u een tekenpincet of een tekenkaart gebruiken. Bij honden hebben deze gereedschappen het grote voordeel dat er geen pelshaar wordt uitgetrokken, wat ook oncomfortabel is voor de hond. Medische pincetten met een gebogen uiteinde worden ook aanbevolen. De gemakkelijkste manier om de parasiet vrij te laten, is door hem snel omhoog te trekken. Tips als "besprenkelen met olie" of "tegen de klok in draaien" zijn niet langer geschikt.
Hoe eerder de bloedzuiger wordt verwijderd, hoe lager het risico op infectie. Omdat, afhankelijk van de bacterie of het virus, de infectie meestal pas enkele uren na de beet optreedt. De gegeven tijdswaarden mogen echter alleen als richtlijnen worden gezien. Omdat in de literatuur hierover verschillende informatie is.
Let op: Teken die volledig gezogen zijn, herkenbaar aan hun mollige vorm en grijze kleur, blijven enkele dagen tot een week aan de hond plakken en hadden dus voldoende tijd om ziekteverwekkende ziekteverwekkers af te geven.
Hier kunt u de roestvrijstalen tekenpincet op Amazon kopen.
Een bezoek aan de dierenarts bij een tekenbeet is niet nodig
Teken op honden zijn geen reden om naar de dierenarts te gaan. Ook niet als de kop van de parasiet afscheurt en in de huid blijft steken. Geen paniek - het is onschadelijk. Het hondenorganisme kan er gemakkelijk mee omgaan. Er ontstaat slechts een lichte ontsteking en binnen korte tijd wordt de kop van de teek afgestoten. Al te vaak is huidbeschadiging veel groter na wanhopige pogingen om het hoofd te verwijderen.
Dus als het hoofd eraf scheurt bij het verwijderen van de teek, blijf dan kalm, desinfecteer eventueel met alcohol en doe anders niets en wacht.
Deze ziekten veroorzaken teken bij honden
Er is echter een grote verscheidenheid aan ziekten die teken bij honden veroorzaken. In Duitsland is het vooral borreliose, ehrlichiose, anaplasmose en babesiose. Tekenverlamming is zeldzaam.
ziekte van Lyme
Op dit moment is het nog steeds de meest voorkomende ziekte die door teken wordt overgedragen, met als belangrijkste drager de in Duitsland meest voorkomende teeksoort, de gewone houttik.
Infectietijd: tot 24 uur na de tekenbeet
Incubatietijd: 4 tot 6 weken na de tekenbeet
Symptomen: Door de soms niet-specifieke symptomen wordt de ziekte van Lyme bij honden vaak laat herkend. Symptomen zijn onder meer verlies van eetlust, verlies van eetlust en hoge koorts. Kreupelheid door acute gewrichtsontsteking is net zo goed een symptoom als gewichtsverlies of neurologische gebreken. Het zwervende rood dat vaak bij mensen zichtbaar is, is niet altijd aanwezig bij honden of wordt verborgen door de dikke vacht.
Diagnose: Speciale bloedtesten voor antilichamen of directe detectie van pathogenen door het nemen van synoviaal vocht of een weefselmonster op de injectieplaats.
Behandeling: Om gevolgschade te voorkomen, moet een antibioticatherapie voor maximaal vier weken zo vroeg mogelijk worden gestart.
Gevolgschade: Lyme-artropathie kan ontstaan als borreliose te laat wordt ontdekt of niet wordt behandeld. Dit is een bijzondere vorm van artritis van de gewrichten. Herhaalde kreupelheid bij aanvallen kan het gevolg zijn, evenals schade aan de nieren en het hart.
Goed om te weten : Vaccinatie tegen de ziekte van Lyme is alleen effectief tegen een bepaalde Borrelia-stam en wordt kritisch besproken door experts.
Honden kunnen worden gevaccineerd tegen enkele van de door teken overgedragen ziekten en door tekenbeet.
Babesiose
De alluviale bosteken en de bruine hondentik worden beschouwd als dragers van de Babesia, die wordt gepresenteerd met twee bacteriestammen, de kleine en grote Babesia. De ziekteverwekkers veroorzaken de ernstige ziekte babesiose en vernietigen de rode bloedcellen. Omdat deze verantwoordelijk zijn voor het transport van zuurstof, zijn kortademigheid en de bijbehorende hoest symptomen.
Infectietijd: 12 tot 72 uur na de tekenbeet
Incubatietijd: 10 tot 21 dagen na de tekenbeet bij acuut beloop
Symptomen: Honden die acuut ziek zijn met babesiose, lijden aan hoge koorts, die later gepaard gaat met diarree en braken. De vervalproducten van de rode bloedcellen geven de urine een bruinrode kleur. De ziekte gaat gepaard met kortademigheid en hoesten, evenals een versnelde hartslag. Bewusteloosheid, bloedarmoede en nierfalen kunnen de gevolgen zijn van acute babesiose en de acute fase van de ziekte leidt vaak tot de dood van het dier.
Als de hond de acute fase overleeft, lijdt hij aan vermoeidheid, verlies van eetlust en het daarmee gepaard gaande gewichtsverlies, en vaak aan geelzucht. Ontstekingsontsteking van het oog en loslaten van het netvlies, evenals schade aan het centrale zenuwstelsel zijn ook mogelijk.
Diagnose: Een gekleurd bloeduitstrijkje met capillair bloed is geschikt als sneltest, aangevuld met een PCR-test in het laboratorium. Het bloedbeeld zelf vertoont typische bevindingen zoals bloedarmoede (verminderd aantal rode bloedcellen) en trombocytopenie (verminderd aantal bloedplaatjes). Afhankelijk van het verloop van de ziekte zijn er veranderingen in lever- en nierwaarden.
Behandeling: Voor de behandeling van babesiose is momenteel alleen de werkzame stof imidocarb dipropionaat verkrijgbaar onder de productnamen Carbesia en Imizol. Beide preparaten zijn momenteel echter niet goedgekeurd in Duitsland en zijn alleen verkrijgbaar bij een buitenlandse apotheek. Andere maatregelen zijn onder meer bloedtransfusies en medicijnen tegen koorts.
Hoe eerder de ziekte wordt herkend en de therapie wordt gestart, hoe groter de kans op herstel en overleving van de hond.
Anaplasmose
De drager van anaplasmose is onder meer de inheemse teeksoort gewone houttik. Anaplasma's zijn eencellige bloedparasieten en zijn nauw verwant aan de veroorzakers van Ehrlichiose. Bij deze infectie vallen de ziekteverwekkers de witte bloedcellen aan. Actieve anaplasmose manifesteert zich door acute beloop of over jaren door terugval van de ziekte met verschillende symptomen. Sommige honden worden acuut ziek - maar bij veel honden blijft de anaplasmose jarenlang inactief en onopgemerkt. Alleen een immuunsysteem dat verzwakt is door stress of andere ziekten, leidt tot een uitbraak.
Infectietijd: minimaal 36 uur na tekenbeet
Incubatietijd: 1 à 2 weken na tekenbeet bij acute ziekte
Symptomen: Hoge koorts en sufheid kunnen symptomen zijn. Meestal verloopt de anaplasmose echter met niet-specifieke symptomen, waarbij met name een onduidelijke kreupelheid de verdenking oproept en aanleiding zou moeten zijn voor een bloedonderzoek.
Andere symptomen zijn lusteloosheid, onwil om te eten, diarree, braken, gewichtsverlies en kreupelheid door gewrichtsontsteking. Maar ook zenuwziekten werden waargenomen. In het geval van bijzonder ernstige kuren, kan er bloeding in de huid en slijmvliezen optreden, evenals bloedlekkage via lichaamsopeningen.
Diagnose: Bepaling van de titer door middel van bloedonderzoek Borreliose dient altijd parallel te worden onderzocht.
Behandeling: Anaplasmose wordt behandeld met drie tot vier weken antibiotische therapie met het actieve ingrediënt doxycycline. De hond is meestal symptoomvrij na een succesvolle behandeling.
Gevolgschade: de anaplasma's blijven in het organisme en trekken zich terug in het ruggenmerg, waar ze een inactieve fase ingaan. Uitzonderingen zijn ernstigere ziekten of een immunosuppressie (bijv. Toediening van cortison), waardoor de anaplasmose opnieuw kan oplaaien.
Goed om te weten : in Duitsland heeft ongeveer 30 procent van alle honden antistoffen tegen anaplasmose. Dit betekent dat hoewel ze ooit besmet zijn geraakt, de ziekte nog niet is uitgebroken of nooit zal uitbreken.
Ehrlichiose
Ehrlichiose was tot voor kort een ziekte die alleen door teken werd overgedragen op honden in het Middellandse Zeegebied, maar niet in Duitsland. De drager, de bruine hondentik, verspreidt zich echter steeds verder naar het noorden en er zijn al besmettingen geconstateerd in Saarland.
De Ehrlichia canis-bacterie is een aparte vorm van anaplasmose. Het valt de witte bloedcellen (monocyten) en lymfocyten aan, waar het zich vermenigvuldigt.
Incubatieperiode: 1 à 2 weken na de tekenbeet
Symptomen: Ehrlichiose vertoont meestal verraderlijke symptomen en het kan jaren duren voordat de ziekte met merkbare symptomen merkbaar wordt. De eerste symptomen zijn onverklaarbare vermoeidheid, slechte prestaties en het weigeren van voedsel. Epistaxis en punctiforme mucosale bloeding kunnen andere tekenen zijn van Ehrlichiose. Naarmate de ziekte voortschrijdt, hoge koorts, bloederige ontlasting en urine, of bloed ophoesten en blauwe plekken in de gewrichten, omdat het aantal bloedplaatjes gestaag afneemt.
De ziekte kan acuut zijn of oplaaien en, indien onbehandeld, tot de dood leiden.
Diagnose: differentiële diagnose van andere infectieziekten, evenals laboratoriumdiagnostische methoden zoals detectie van pathogenen in het bloed, PCR-tests of detectie van antilichamen in serum, evenals andere meer invasieve diagnostische procedures.
Behandeling: De antibiotica doxycycline, tetracycline en oxytetracycline zijn de eerste keuze voor behandeling en worden toegediend over een periode van twee weken.
Aandacht! De bruine hondenteek wordt vaak aangevoerd door honden te importeren of bij terugkomst van vakantie in het zuiden (vanuit midden Frankrijk naar beneden). Omdat het enkele maanden kan overleven en zich kan voortplanten in warme schuilplaatsen zoals appartementen, garages of dierenverblijven, neemt het risico op infectie met Ehrlichiose toe.
Goed om te weten: Honden kunnen ook TBE ontwikkelen - meningoencefalitis in de vroege zomer. Dit is echter uiterst zelden het geval. Infectie is alleen mogelijk onder bepaalde omstandigheden, zoals een bestaande immuundeficiëntie of acute ernstige ziekten.
Slaperigheid en lusteloosheid kunnen tekenen zijn van anaplasmose.
Tik op verlamming
Tekenverlamming komt vooral voor bij kinderen en jonge dieren. Het wordt alleen veroorzaakt door de beet van een vrouwelijke teek. Tot dusver zijn in totaal 40 soorten teken geïdentificeerd als verlamming van teken. Deze omvatten de gewone houttik, de alluviale bosteek en de schaapenteek.
Omdat deze ernstige ziekte zelden voorkomt, is deze nog niet waargenomen in Duitsland. Dit komt echter vooral doordat een teek gedurende de benodigde tijd weinig kans heeft om te zuigen. De teek vormt pas het triggerende neurotoxine na 5 tot 7 dagen zuigactiviteit.
Symptomen:
- Vermoeidheid, prikkelbaarheid, pijn en ongemak gedurende 24 uur.
- Vervolgens ontwikkelt zich een gestaag voortschrijdende slappe verlamming.
- Indien onbehandeld, leidt de verlamming tot de dood door ademhalingsverlamming.
Behandeling: Als de teek wordt verwijderd voordat de ademhalingsspieren verlamd zijn, nemen de tot dusver opgetreden verlammingsverschijnselen binnen 24 uur af.
Voorkomen is effectief en beter dan genezen
Een betrouwbaar effectieve profylaxe tegen de ernstige ziekten die tekenbeten bij honden veroorzaken, is het gebruik van ectoparasitaire middelen die speciaal voor honden zijn ontwikkeld en een afstotende en / of dodende werking hebben.
De volgende actieve ingrediënten zijn enkele van de meest effectieve ingrediënten die honden kunnen verdragen.
- Permethrin
- Deltamethrin
- Flumethrin
- Fluralans
- Afoxolanen
- Sarolans
Het wordt traditioneel toegediend via SpotOns, door de hond met een vloeistof gemengd met het actieve ingrediënt in de nekvacht te druppelen. Als alternatief zijn er halsbanden om uit te kiezen, die volgens beoordelingen van hondenbezitters een uitstekende effectiviteit vertonen.
Het toedienen van ectoparasitaire geneesmiddelen in de nek via SpotOns is een betrouwbare profylaxe tegen ziekten die tekenbeten kunnen veroorzaken. Hier kunt u de populaire Frontline Spot On voor honden op Amazon kopen.
Een nieuwe vorm van profylaxe zijn de kauwtabletten met actieve ingrediënten uit de Fluralaner-groep, geregistreerd onder verschillende merknamen. Hier moet de hondenbezitter zelf beslissen of hij het risico op een intolerantiereactie neemt. Halsbanden kunnen worden verwijderd en het actieve ingrediënt van SpotOns heeft slechts een beperkte externe effectiviteit. Wanneer ectoparasitaire geneesmiddelen oraal worden toegediend, moet er rekening mee worden gehouden dat de werkzame stof in het organisme aanwezig is en daar pas binnen drie maanden wordt afgebroken.
De effectiviteit van etherische oliën is evenmin wetenschappelijk bewezen als die van kokosolie of knoflook. Hondenbezitters moeten er ook rekening mee houden dat etherische oliën niet of slechts met grote moeite door het lichaam van de hond kunnen worden gemetaboliseerd en dat dit de lever zwaar belast. Maar de toediening van knoflook brengt ook bepaalde risico's met zich mee, aangezien het giftig is voor honden. Omdat, hoewel zogenaamd slechts 5 gram knoflook per kilogram lichaamsgewicht dodelijke vergiftiging veroorzaakt, het risico op kruipvergiftiging en de daarmee samenhangende gezondheidsgevolgen niet kunnen worden beoordeeld door kleine hoeveelheden te geven.
Hier kunt u de waterdichte tekenhalsband voor uw hond bij Amazon bestellen.
Amberkleurige kettingen of zogenaamde EM-keramische kragen zijn niet effectief. Ze kunnen echter geen kwaad en zien er mooi uit.
Profylaxe van babesiose
Profylaxe bij babesiose heeft een speciale positie. Hoewel hier ook preventieve maatregelen met geschikte ectoparasitaire middelen worden aanbevolen, dienen honden met een verhoogd risico chemoprofylaxe te ondergaan. Dit gebeurt enkele uren voor vertrek naar een risicogebied met een vaccin, dat momenteel alleen in Frankrijk verkrijgbaar is. De hond kan ondanks vaccinatie babesiose ontwikkelen, maar ontwikkelt slechts milde symptomen.
Als alternatief kunnen Carbesia of Imizol worden gebruikt voor preventie, waardoor twee tot vier weken bescherming tegen babesiose wordt opgebouwd. Effectieve ectoparasitaire middelen in de vorm van SpotOns of halsbanden zijn permethrin, flumethrin en fluralaner.
