Ridderspoor is een echte blikvanger in iedere tuin en is zonder twijfel een van de bekendere vaste planten. Ridderspoor gedijt zowel in de gematigde streken van Europa en Azië als in de hogere berggebieden van Noord-Amerika en Afrika.
De blauwbloeiende plant behorende tot de boterbloemenfamilie telt ongeveer 300 soorten. De wilde soort Delphinium elatum en het jaarlijkse veldridderspoor (Consolida regalis) zijn inheems bij ons. De andere riddersporen die in ons land wijdverspreid zijn, zijn ontstaan door het harde werk van de fokker Karl Foerster in Bornim bij Potsdam. Hun bladeren zijn ingesneden in de vorm van een vinger of hand.
De bloemtrossen van de planten worden tot twee meter hoog en staan bij elkaar in losse of dichte pluimen. Foerster ontwikkelde voor ons de belangrijkste eigenschappen in de plant: stabiliteit bij wind en regen, weerstand tegen echte meeldauw, lange bloeitijd, de deels gesloten pluimen en secundaire scheuten die de pool verlengen, en de stralende blauwtinten.
Plant delphinium
U krijgt prachtige bloemen als u ridderspoor plant samen met vaste planten of eenjarige bloemen, met struik- of klimrozen, bij voorkeur van september tot november of in maart en april. Ridderspoor ziet er prachtig uit in groepen met witte margrieten, vroege phlox en rozen, evenals roze klaprozen.
Het ridderspoor houdt van de zon en een open, maar beschutte standplaats, omdat de lange pluimen van het ridderspoor gemakkelijk voorover buigen. De grond moet zanderig-leemachtig zijn, rijk aan humus en voedingsstoffen, en diep losgemaakt. Het mag ook niet te droog of te nat zijn. Een full sun tuinbed met lage onderbeplanting of een mooie vaste plantenhouder is dan ook ideaal voor hem.
Voordat u delphiniums plant, moet u de grond verbeteren met compost. Bij het planten is het belangrijk dat u het delphinium niet dieper in de tuin zet dan in de pot. Larkspur-hybriden zijn ondiepe wortels en vormen hun wortelnetwerk net onder het oppervlak van de grond. Je moet ook een afstand van 60 centimeter tussen de planten aanhouden.
Delphinium bloeit in verschillende kleuren.
Het delphinium onderhouden
Ridderspoor is veeleisend qua verzorging en kan alleen als snijbloem in de vaas gebruikt worden als deze 's morgens vroeg met de bloempluimen zo dicht mogelijk wordt gesneden. Delphiniums zijn jaarlijks en tweejaarlijks. De eenjarige soort is wat minder veeleisend, Delphinium ajacis heeft enkele scheuten, Delphinium consolida daarentegen is vertakt en bossig.
Ridderspoor heeft in het voorjaar, tijdens het belangrijkste groeiseizoen, relatief veel voedingsstoffen nodig. Voor stikstofverrijking bemesten met organische mest, bijvoorbeeld met hoornkrullen of compost.
Tijdens de hoofdbloeiperiode, van begin april tot eind juli, is aanvullende bemesting met chloorvrije complexe meststoffen aangewezen. In het najaar moet u echter afzien van bemesten. Ridderspoor reageert erg gevoelig op chemische onkruidbestrijding - dat moet je zeker vermijden. Dun de jonge scheuten uit vanaf een lengte van zeven centimeter.
Ridderspoor heeft in droge perioden veel water nodig: rond elke plant kun je het beste een gieter trekken en deze regelmatig water geven.
Een bak met delphiniums.
Delphinium's tweede bloei in de herfst
Na de eerste bloei worden de scheuten van het delphinium geel. Wil je een tweede bloei stimuleren, knip dan de scheuten ongeveer een handbreedte boven de grond af - bij voorkeur in twee stappen, zodat de scheuten niet te veel bloeden. In september of oktober bloeit het delphinium een tweede keer.
De tweede bloei vraagt veel kracht van het delphinium. Ter ondersteuning van de plant kunt u direct na het snoeien snelwerkende minerale meststoffen op de grond aanbrengen en zorgen voor een constante bodemvochtigheid. U moet de interfaces tegen water beschermen. Om dit te doen, buigt u eenvoudig de bloemstengels aan de bovenkant na het snijden.
Delphinium splitsen of zaaien
Je kunt het ridderspoor maximaal zes jaar op dezelfde plek laten staan, of sterk groeiende planten langer. Als de bloeikracht afneemt, verdeel de plant dan in twee vuistgrote stukken en leg ze terug in de grond nadat je de grond hebt verbeterd met compost. Het is belangrijk dat elk stuk nog minimaal één scheutknop en wortels heeft.
Eenjarige variëteiten moeten in de lente of herfst buiten worden gezaaid en bloeien dan in de late zomer of lente. Het naaien in de herfst is aan te raden omdat het de planten meer rust geeft om zich te ontwikkelen.
Voortplanting door stekken
Snijd in de winter stekken van de moederplanten en zet ze in de kas zodat ze langzaam ontkiemen. Ze groeien hier beter dan buiten, maar ze zijn gevoelig en rot gemakkelijk. Pas op dat u geen houtachtige stekken gebruikt. In het voorjaar trekken ze aan de planten: zet de kleine riddersporen in potten met zandgrond en verpak ze in een goed sluitende, koude bak om te rooten. Zet vervolgens de jonge plantjes op een afstand van 25 centimeter in zaaibedden.
Blauw ridderspoor in de wei.
Winterbescherming voor het delphinium
Winterbescherming is zinvol in gebieden met koude winters. Knip voor de winter de sporen van de leeuwerik terug tot ongeveer tien centimeter en gebruik het maaisel als vorstbescherming.
Ziekten en plagen in het delphinium
Ridderspoor is bijzonder vatbaar voor echte meeldauw. U kunt deze ziekte voorkomen door de plant regelmatig water te geven en te besprenkelen met paardenstaartbouillon. Als het delphinium al is geïnfecteerd, moet u de getroffen gebieden verwijderen en weggooien.
De belangrijkste roofdieren zijn slakken, vooral als ze in opkomst zijn. Je kunt het ridderspoor beschermen met een slakkenhalsband, slakkenkorrels of door de slakken gewoon 's avonds te verzamelen.
De mooiste ridderspoor
Elatum-hybriden (de meeste cultivars van Foerster): berghemel (middenblauw , 180 centimeter hoog) externe
detonator ( gentiaanblauw , wit oog, 140 centimeter hoog) donkere esdoorn (donker violetblauw, 170 centimeter hoog) parelmoer (lichtblauw-roze, donker oog, 180 centimeter hoog) Lancers (gentiaanblauw, wit oog, 180 centimeter hoog) proost (helderblauw, tot 200 centimeter hoog)
