Schilddak: een dak met een nok en vier hellingen
Oud gebouw met schilddak © Britta Kromand, stock.adobe.com
Het schilddak is qua constructie vergelijkbaar met het zadeldak. De gevelwanden worden echter niet toegepast in het schilddak. Op hun plaats is er een hellend dakoppervlak - de heup. De dakvlakken van de dakrand en de gevelzijden mogen in geen geval alle vier even groot zijn. Omdat er dan een soort piramide ontstaat, die als dakvorm een tentdak wordt genoemd. Een ander kenmerk van het schilddak is dan ook - naast de heupen aan de gevelzijden - de daknok, waar de dakvlakken van de dakrandzijden samenkomen.
Minder aanvalsoppervlak voor wind en regen
Het schilddak biedt door de schuine dakvlakken minder contactoppervlak voor de wind. Regen wordt aan alle vier de zijden van het dak afgevoerd door de dakhelling. Net als bij het zadeldak kunnen de dakranden als dakoverstek over de muren van het huis uitsteken. Op deze manier wordt een constructieve regenbescherming voor de huismuren gecreëerd.
Stabiele dakconstructie
Het schilddak is meestal uitgevoerd als gordingdak. Door de plaatsing van de spanten en gordingen, die nodig is vanwege de schuine dakvlakken, ontstaat een driehoekige vorm in het dakvlak, die stijver is dan het zadeldak.
