Het gedrag van isolatiematerialen bij brand
Isolatiematerialen mogen niet branden als brandhout © Marius Graf, fotolia.com
Bij het bouwen van huizen worden in alle ruimtes brandbare en onbrandbare materialen gebruikt. De eenvoudigste voorbeelden zijn het hout van de dakconstructie en de stenen van de muren. Met thermische isolatiematerialen is het niet anders: er zijn ook brandbare en onbrandbare materialen. Hiermee moet bij de planning rekening worden gehouden. Om dit mogelijk te maken zijn de materialen onderverdeeld in verschillende bouwmateriaalklassen.
Bouwmateriaalklassen voor classificatie van brandgevaar
Van niet-ontvlambaar tot normaal ontvlambaar
De indeling van de bouwmateriaalklassen in termen van brandgedrag is gebaseerd op DIN 4102-1. Deze norm maakt onderscheid tussen twee hoofdklassen bouwmaterialen:
- A - niet-brandbare bouwmaterialen
- B - brandbare bouwmaterialen
Deze twee bouwstofklassen worden verder gedifferentieerd. In bouwmateriaalklasse A in klassen
- A1 - bouwmaterialen zonder brandbare componenten (bijv. Grind, ijzer, zuivere minerale vezels)
- A2 - bouwmaterialen in geringe mate met brandbare componenten (bijvoorbeeld gipsplaat in een speciaal ontwerp)
In klasse B is er een onderscheid tussen klassen
- B1 - vlamvertragende bouwmaterialen (bijv. Isolatiemateriaal van hardschuim met vlamvertragende toevoegingen, speciale kunstharspleisters, diverse vloerbedekkingen)
- B2 - normaal ontvlambare bouwmaterialen (bijv. Isolatiematerialen gemaakt van hardschuim zonder vlamvertragende toevoegingen, verschillende natuurlijke isolatiematerialen, elektrische kabels, hout in bepaalde afmetingen)
- B3 - licht ontvlambare bouwmaterialen (alle bouwmaterialen die niet in een andere groep kunnen worden opgenomen)
De verschillende isolatiematerialen zijn op basis van hun eigenschappen onderverdeeld in verschillende klassen. Op Europees niveau worden bouwmateriaalklassen ingedeeld volgens een schaal die varieert van A tot F.
Brandgevaar door verschillende isolatiematerialen
