De paragraaf over zakgeld geeft kinderen en jongeren een beetje vrijheid en laat ze leren omgaan met geld. Volgens de wet heb je slechts beperkte rechtsbevoegdheid tot je 18 jaar bent: in theorie mogen kinderen en jongeren niets alleen kopen. Maar de zogenaamde zakgeldparagraaf creëert belangrijke uitzonderingen.
Wat is de paragraaf over zakgeld?
Artikel 110 van het Duitse burgerlijk wetboek (BGB) wordt de "zakgeldparagraaf" genoemd. Hierdoor kunnen minderjarigen tussen de 7 en 18 jaar zaken doen zonder de uitdrukkelijke toestemming van hun wettelijke voogden. Dit geldt echter alleen als de goederen of diensten worden betaald met middelen die aan het kind of de jongere ter vrije beschikking staan.
Met 'vrij ter beschikking gestelde gelden' wordt bijvoorbeeld verwezen naar het zakgeld dat aan het kind of de jongere wordt betaald of geld dat met toestemming van de ouders, bijvoorbeeld door de grootmoeder, wordt gegeven. Als het kind het geld één keer krijgt, kan het er vrij over beschikken en is voor individuele aankopen geen toestemming van de ouders nodig.
Gevaar: Kinderen onder de zeven jaar hebben altijd de toestemming van hun wettelijke voogd nodig voor aankopen van welke aard dan ook.
Wat staat er precies in de paragraaf over zakgeld (§110 BGB)?
`` Een contract dat door de minderjarige wordt gesloten zonder de toestemming van de wettelijke vertegenwoordiger, wordt geacht van meet af aan effectief te zijn als de minderjarige de contractuele prestatie uitvoert met de middelen die hem voor dit doel zijn overgelaten of die ter vrije beschikking staan van de vertegenwoordiger of met zijn toestemming van een derde. zijn."
Als het kind het zakgeld één keer krijgt, kan het er vrijelijk over beschikken en is voor individuele aankopen geen toestemming van de ouders nodig.
Wisseltransacties zijn ook mogelijk
Belangrijk om te weten is dat minderjarigen tussen de 7 en 18 jaar niet alleen aankopen mogen doen, ruilhandel is ook mogelijk. Omdat de middelen die in de juridische tekst van de zakgeldparagraaf worden genoemd, lang niet alleen betrekking hebben op zakgeld. Het kan ook materiaal zijn (knikkers, snoep, pennen of iets dergelijks) als de dingen die voor ruilhandel worden gebruikt, gratis aan het kind zijn overgelaten.
Hoeveel jaar is de paragraaf over zakgeld van toepassing?
Kinderen onder de zeven jaar mogen bij de kiosk wettelijk niet eens ijs of snoep kopen in het centenbereik. Ouders kunnen het geld van de verkoper terugvorderen als ze aantonen dat ze de aankoop niet hebben toegestaan. Pas vanaf de leeftijd van zeven jaar wordt aangenomen dat het nageslacht beperkt handelingsbekwaam is, zodat de zakgeldparagraaf van toepassing is.
Wat kunnen kinderen en jongeren kopen en wat niet?
Dankzij de zakgeldparagraaf mogen minderjarigen alle spullen kopen die niet wettelijk verboden zijn, zoals alcohol of sigaretten. Ze kunnen alle andere dingen kopen met hun zakgeld, tenzij de ouders de aankoop van bepaalde goederen uitdrukkelijk hebben verboden. Dan mogen deze ondanks de zakgeldparagraaf niet worden gekocht.
Geen wettelijk maximumbedrag
In artikel 110 van het Duitse burgerlijk wetboek (BGB) wordt geen bedrag gespecificeerd als grens waarbinnen kinderen en jongeren mogen winkelen zonder toestemming van hun wettelijke voogden. In principe zouden ze ook dure goederen moeten kopen als ze daarvoor hebben gespaard. Het enige dat telt, is dat ze voor de goederen of diensten betalen met het geld dat hun gratis ter beschikking werd gesteld. Meestal is dit zakgeld.
Wat betekent de paragraaf over zakgeld voor verkopers?
Kooplieden en verkopers kunnen de ontbrekende bovengrens in de zakgeldparagraaf niet alleen in een lastige positie plaatsen: zij dragen het risico van terugboeking als blijkt dat de aankoop is gedaan zonder toestemming van de wettelijke voogd. Dus als een kind iets koopt dat de ouders niet mogen kopen, kunnen ze achteraf een fooi geven. Om zichzelf te beschermen tegen onaangename verrassingen, hebben sommige winkeliers vaak de toestemming van hun wettelijke voogden nodig voor grotere en duurdere aankopen.
Is het toegestaan om in termijnen te betalen?
Het is nadrukkelijk niet gewenst dat kinderen of jongeren in de schulden komen. Een contract op afbetaling valt dus niet onder de zakgeldparagraaf, aangezien het kind of de jongere in dit geval geld zou uitgeven dat hem nog niet is gegeven - zoals voorgeschreven door §110 BGB. De minderjarige kan de ontvangen uitkering dus niet met eigen middelen hebben "bewerkstelligd", zoals in de wettekst staat. Simpel gezegd betekent dit: met te verwachten zakgeld in de toekomst of voorzienbare andere financiële voordelen, mogen kinderen geen contracten sluiten.
De volgende aankopen vallen daarom niet onder de zakgeldparagraaf en vereisen de toestemming van de wettelijke voogd:
- Aankopen op afbetaling
- Mobiele telefooncontracten
- Abonnementen
- Lidmaatschappen met maandelijkse betalingen (bijv. Voor de sportschool)
Let op bij termijncontracten voor de mobiele telefoon, fitnessstudio en co.: Deze vallen niet onder de zakgeldparagraaf, omdat het kind of de jongere dan geld zou uitgeven dat hem nog niet is gegeven.
Mogen kinderen winkelen met geleend geld?
Ook aankopen met geleend geld vallen niet onder de zakgeldparagraaf. Ouders kunnen deze koopovereenkomsten vervolgens ook weer terugdraaien.
Ook hier zit de handelaar in een lastige positie, want hij kan nooit zeker weten of het geld dat is gebruikt om te betalen zakgeld is dat is gegeven (dan valt de aankoop onder de zakgeldparagraaf) of alleen geleend geld. Zonder ouderlijke toestemming is er altijd een risico.
Kunnen kinderen online bestellen?
Net als in een plaatselijke winkel is een verkoopcontract ook effectief als de jongeren iets online bestellen en de dienst onmiddellijk ontvangen en betalen. Astrid Auer-Reinsdorff, advocaat en voorzitter van de werkgroep IT-recht bij de Duitse Orde van Advocaten, geeft een voorbeeld: "Als het kind een app koopt met een prepaid-tegoed waarop hij recht heeft (bijvoorbeeld een tegoed van Google Play of iTunes), wordt aan de vereisten voldaan Voldoet. Als ze echter goederen op rekening bestellen, kunnen ouders goedkeuring weigeren. "
Het wordt lastig wanneer kinderen online goederen bestellen met de verkeerde leeftijd, waarvoor mogelijk zelfs een leeftijdsbeperking geldt. In dit geval is het enerzijds fraude, waarvoor jongeren van 14 jaar en ouder kunnen worden vervolgd. Aan de andere kant heeft de verkoper de mogelijkheid om actie te ondernemen tegen de ouders en een schadevergoeding te eisen. Als de wettelijke voogden kennis nemen van een dergelijke aankoop, is het raadzaam om gebruik te maken van het herroepingsrecht van 14 dagen om er netjes uit te komen.
Houd de kosten van mobiele telefoons onder controle met kindertarieven
Veel kinderen gebruiken een smartphone, maar kunnen er zelf nog geen contract mee tekenen. "Bij kinderen onder de 16 jaar loopt het contract via hun ouders, die bij twijfel ook aansprakelijk zijn voor kostenexplosies", zegt Astrid Auer-Reinsdorff. Zij adviseert daarom kindertarieven met maandtegoed.
Blokkades voor dure telefoonnummers en beperkingen voor app- en in-app-aankopen (bijv. Voor games met betaalde extra's) zijn net zo handig. "Ouders kunnen bijvoorbeeld instellen dat ze in-app-aankopen alleen goedkeuren door een pincode in te voeren", zegt de expert. Dit voorkomt effectief nare verrassingen.
Hoe kunnen wettelijke voogden claims afweren?
Als ouders facturen ontvangen voor aankopen die hun kind zonder hun medeweten met zakgeld heeft gedaan en die ze achteraf niet goedkeuren, moeten ze weigeren te betalen. Hetzelfde geldt voor overeenkomsten die het kind mogelijk zonder toestemming heeft gesloten. Dit gebeurt vaak met online services die naar verluidt of daadwerkelijk abonnementen hebben.
In dit geval dienen de wettelijke voogden schriftelijk contact op te nemen met de eiser. In de brief verwijzen ze naar de leeftijd van het kind (alleen de werkelijke leeftijd telt, ook als het kind verkeerde informatie heeft verstrekt bij de aankoop van het product) en het ontbreken van toestemming. Het consumentencentrum biedt een voorbeeldbrief aan om ongerechtvaardigde claims voor online diensten af te weren.
